macchiedicolore

                                                                              sos contos

 

                        pagina 1  2  3

 

 

Maridu e muzere

 

 

Custos fin duos fidanzados chi si devian isposare. Isse fit de

Gavoi e issa de Ollolai. Sa fidanzata fit limbi longa. Cando han af-

fidadu, s'isposu c'hat sezzidu a caddu s'isposa prò che la giughere

dae Ollolai a Gavoi. In camminu sa femmina fìt sempre faeddan-

de. E isse mudu. A unu zertu puntu s'ebba istambeccat, e s'ornine narat:

«Eh, s'ebba! E una...».E sa muzere sempre faeddande.

Torat a s'istambeccare s'ebba, e cuddu:

«E duas...».

Sa muzere sempre a contu sou, nande e ciarrande.

Sighini ancora, e s'ebba istambeccat un'attera orta.

«E tres! — nachi. — Como bastat».

Si nde calat, faghet calare sa muzere, imbrazzat su fusile e

bochit s'ebba.

Issa, tando, arrabbiada, s'est posta a ticchirriare:

«Ma maccu s'es diventadu? Elio e proite has bochidu s'ebba?

E como comente faghimus?».

E isse mudu, aiscurtande. Cando issa s'est cagliada prò leare

alenu, si l'abbaidat e li narat:

«Muzere mi': e una...».

Muda cudda, l'hat sighidu a pe', senza che li essire tunciu.

 

 

Contado da Maddalena Deriu de Macumere

 

 

 

Marito e moglie

 

 

C'erano due fidanzati che dovevano sposarsi. Lui era di Gavoi

e lei di Ollolai. La fidanzata aveva la lingua lunga. Quando si spo-

sarono, lo sposo mise in groppa ad una cavalla la moglie per por-

tarla da Ollolai a Gavoi. Lungo la strada, la donna non faceva che

parlare. E lui zitto.

Ad un certo punto la cavalla inciampò, e l'uomo disse:

«Cavalla mia: e una...».

La moglie continuava a parlare.

Proseguono la strada, e la cavalla inciampa una seconda volta.

E lui: «E due...».

La moglie continuò per proprio conto a parlare e a spettegolare.

Continuano ancora, e la cavalla inciampa una terza volta.

«E tré! — dice. — Ora basta».

Scende da cavallo, fa scendere anche la moglie, imbraccia il

fucile e uccide la cavalla.

Allora la donna, infuriata, incominciò a gridare:

«Ma sei diventato matto? Perché hai ucciso la cavalla? E ora

come faremo?».

. E lui zitto, ascoltando la sfuriata. Quando la moglie zittì per

riprender fiato, la guardò e le disse:

«Moglie mia: e una...».

Zitta lei, lo seguì, senza fiatare.

 

 

 

Raccontata da Maddalena Deriu di Macomer

 

 

 

Sa sogra revessa

 

 

Bi fùdi una sogra revessa, chi cheriat fagher sempre comente

cheriat issa.

Una orta sunu andados a sa festa de Santa Separada, in una

idda de su Campidanu. Andaiana a caddu, e issa ha nadu:

«Mi, deo mi leo su tamburu».

(Ca tando andaìana a sas festas sonende su tamburu).

Su enneru nachi chi emmo, «Ma — nachi, — su caddu lu leo

deo, ca est unu pagu umbrosu». 

«Nono, — tando issa: — su caddu mi lu sezzo deo».

Toccat issa e si sezzidi a caddu cun su tamburu.

Daghi fun passando in su frumene, su enneru l'ha nadu:

«Oh ma'! No sonedas su tamburu como, mi!».

«E deo lu sono!» risponder sa sogra, a dispettu. E gai si ponet

a sonare su tamburu. Ma a su sonu, su caddu s'est adumbradu e

che l'hat imbolada in su frumene.

E ite ha fattu, tando, su enneru? Invece de che la chircare in

glosso, che l'ha chircada in subra, ca nachi fu tantu revessa chi finammenta a morta andaìat in sensu cuntrariu.

 

 

                        Contado dae Maddalena Deriu de Macumere

 

 

La suocera testarda

 

 

     C'era una volta una suocera testarda, che voleva sempre fare

di testa sua.

Una volta andarono alla festa di Santa Separata, in un paese

del Campidano. Andavano a cavallo, e lei disse:

«II tamburo lo prendo io».

(Perché a quei tempi si andava alle feste suonando il

tamburo).

Il genero rispose di sì: «Ma, — disse, — il cavallo lo monto io,

perché è un po' ombroso».

«No! — esclamò la suocera: — II cavallo lo monto io».

Prende e si siede a cavallo con il tamburo.

Mentre stavano attraversando un fiumiciattolo, il genero disse:

«Oh mamma! Non suoni il tamburo proprio ora, eh!».

«Ed io invece lo suono!» rispose la suocera, per dispetto. E si

mise a suonare il tamburo. Ma al rumore, il cavallo si adombrò e la scaraventò in acqua.

Che cosa fece, allora, il genero? Anziché cercarla in basso, an-

dò a cercarla nella parte alta del fiume, perché diceva che era così testarda che anche da morta sarebbe andata contro corrente.

 

 

                         Raccontata da Maddalena Deriu di Macomer

 

 

 

 torna all'inizio